اطلس غذا و دارو

نان‌ های محلی استان سیستان و بلوچستان 

در این استان نیز مانند دیگر نواحی کشورمان، مردم بومی انواع نان‌های محلی را تهیه می‌کنند. در ادامه، تعدادی از این نان‌ها را برای‌تان نام می‌بریم:

خمیر:

خمیر به نان لواش شباهت قابل توجهی دارد، با این تفاوت که کمی ضخیم‌تر است، در تنور پخته مى‌شود و معمولا ترش است.

سیسرک:

برای پخت سیسرک، از تابه‌ای آهنی استفاده می‌کنند. بد نیست بدانید این نان معمولا برای تهیه چانگال یا چنگال مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

پرانى:

این نان را معمولا کوچ‌نشینان طبخ می‌کنند، چرا که برای پخت آن نیازی به تنور نیست و کافی‌ست روى یک زمین شنى، آتش را روشن کنند و بعد از اینکه شن‌ها داغ شدند، خمیر را درون‌شان قرار دهند؛ حدودا نیم ساعت بعد، نان پرانی حاضر است.

هلکارى:

در تهیه هلکاری، معمولا خمیر را به چانه‌‌هاى کوچک تقسیم و سپس آنها را نازک می‌کنند. برای نازک کردن این چانه‌ها هم از غلتک ویژه‌ای به نام بیلد استفاده می‌شود، سپس این چانه‌های نازک شده را داخل دیگی از روغن داغ قرار می‌دهند تا سرخ شود.

دوتینى:

برای پخت دوتینی دو چانه را به صورت جداگانه پهن می‌کنند و روى هر کدام را روغن می‌زنند. سپس هر دوی چانه‌ها را روی هم می‌گذارند و روی ظرفی که با روغن چرب شده قرار مى‌دهند تا پخته شود.

تیموش:

در پخت تیموش، معمولا خمیر را آبکى درست کرده و آنگاه مقدارى از آن را با دست روى ظرفی آهنى پهن ‌می‌کنند؛ در نهایت نانی خشک و نازک به دست می‌آید. 

بورک:

بورک از نان‌های محلی منطقه سیستان به شمار می‌رود که از ترکیب خمیر نان با اسفناج یا سبزی‌های خودرو مثل سوزی تهیه می‌شود. این نان به ویژه در در سفره افطار بومی‌ها زیاد به چشم می‌خورد. 

چلبک:

چلبک هم از دیگر نان‌های خوشمزه و محلی سیستان است که با آب و خمیر مایه، نمک، ماست و آرد تهیه می‌شود. خمیر این نان را سرخ می‌کنند و معمولا آن را در شکر زده و به عنوان صبحانه میل می‌کنند؛ البته این نان مانند نان بورک در ماه رمضان هم طرفداران ویژه خود را دارد. 

قلیفی:

قلیفی چیزی بین شیرینی و نان‌های محلی سیستان است. برای تهیه این خوراک، خمیر را خوب ورز داده و به عمل می‌آورند، سپس کمی از آن را جدا کرده و مقداری خرمای سرخ شده را درونش می‌گذارند و لوله‌اش می‌کنند. در آخر هم این خمیرها را در فر چیده و همراه با کمی تزیین می‌پزند.